Een kunstenaar

kannie schelen wat zij aan de overkant denken
ik maak die levensgrote dropmodellen toch
en ik daag iedereen uit er een poos alleen mee te zijn
de eeuwige ruis van de straat achter de ramen
en te proberen er niet aan te likken   of

binnen te komen met een benauwde lach
er de hele tijd schuins naar te kijken
de neus voortdurend die kant uit te steken om er
als ik je even mijn rug toekeer
bliksemsnel je tong overheen te halen   of

openlijk aan een oor te sabbelen hoewel ik
nadrukkelijk verbiedt er aan te zitten en dat
afdoen met een of andere lullige grap
waarin je je gedrag rechtvaardigt omdat ik
dan maar iets anders had moeten maken   of

tijdens mijn vakantie passend op mijn huis
het atelier binnen te dringen en je volledig
te buiten te gaan aan alle rondingen
de zoute smaak van een dropvulva te proeven
dronken te worden van zoete opwinding   of

de autoriteiten te verwittigen dat er hier
onoirbare dingen gebeuren en met een agent
binnen te komen zetten om zogenaamd
de goede zeden te bewaken en ondertussen
als ik in de boeien geslagen ben
haar glanzende zwarte kont te likken

Roland van den Bergh