In de jaren ’80 hield de serie V, draaiend om de bikkelharde strijd tussen een buitenaarde invasiemacht en een Amerikaanse verzetsgroepering, miljoenen kijkers gekluisterd aan de buis. We blikken hierop terug met hoofdrolspeelster Jane Badler, die op memorabele wijze gestalte gaf aan de despotische en sardonische, maar tegelijkertijd sensuele en sexy aanvoerster van de aliens, Diana.
V: goed versus kwaadJane Badler, geboren in Brooklyn, volgde de toneelopleiding aan de Northwestern University in Evanston, Illinois. Ze werkte aan diverse theaterproducties mee en speelde behalve in V in series als One Life to Live, Falcon Crest, The Highwayman en Mission: Impossible. Ook verscheen ze in B-films als de thriller The Terror Among Us , de tienerkomedie The First Time, de horrorfilm Covenant en de actiefilm Easy Kill. In 1990 trouwde ze met een Australische zakenman en werd Australië haar nieuwe thuisland.
Het bekendst werd ze door V. De twee miniseries uit 1983 en 1984 werden een doorslaand succes. En dus kwam er een vervolg, in de vorm van een 19-delige (voortijdig beëindigde) serie, uitgezonden in 1984 en 1985. Hierin werd Diana geassisteerd door Lydia (June Chadwick), die meer dan eens haar leiderschap betwiste.
Over V zegt ze: "Het was een schitterend geschreven en geregisseerde serie en ik vond het echt fantastisch om Diana te spelen. Mijn dierbaarste herinneringen heb ik overgehouden aan het samen met [bedenker] Kenneth Johnson werken aan een prachtig vormgegeven big budget-serie. We waren er allemaal buitengewoon gepassioneerd over. De opnamen vonden plaats in de studio’s van Warner Bros., met enorme ruimteschepen. We hadden het grootste plezier!"
V in een nieuw jasje gestokenIn de VS werd op 3 november 2009 de eerste aflevering van een remake van V uitgezonden. Hierin krijgen de aardbewoners te maken met de buitenaardse bevelhebber Anna (Morena Baccarin). Zij is de dochter van Diana, in wier huid ook nu weer Badler kroop.
"Ik heb gehoord", vertelt Badler, "dat behoorlijk wat actrices interesse hadden in het spelen van Diana, waaronder Anjelica Huston. Vreemd genoeg moest ik helemaal vanuit Australië auditie doen. Men stuurde mij de tekst van twee scènes, waarna ik deze speelde en alles liet filmen. Die opnamen zond ik vervolgens naar Amerika."
Hoe heeft ze het spelen van moeder Diana ervaren? "Ik vond het heerlijk om te doen. Het was wel een beetje surreëel. Maar ik beschouwde het als een compleet nieuwe serie. Het was heel anders dan destijds, omdat ik nu een bijrol had en de meeste scènes in een kerker speelde, voor een green screen. De cast en crew waren fantastisch. Hopelijk krijgen we een derde seizoen!"
Haar personage Diana werd door het Amerikaanse blad TV Guide in augustus 2004 uitgeroepen tot een van de 25 grootste sf-legendes van de buis. En in Who Magazine van mei 1999 stond ze tussen de mooiste mensen van buiten de aarde. Zwelgt ze in die wetenschap? "Wij als acteurs hebben vaak één bepaalde rol die er om wat voor reden dan ook uitspringt. Ik zwelg niet zo daarin. Alhoewel ik moet toegeven dat het me sinds mijn aantreden in de nieuwe serie van V moeilijk is gevallen om er niet in te zwelgen. Ik vond het een geschenk uit de hemel om na al die jaren terug te mogen keren op de Amerikaanse tv."
De zangeres in Jane BadlerOver haar activiteiten als zangeres zegt Badler: "Toen ik 18 was, zong ik al in clubs en tijdens mijn studietijd trad ik regelmatig op in Chicago. Mijn eerste optreden in New York City gaf ik op mijn 21e in de beruchte Playboy Club."
Badlers muzikale palet bestaat grofweg uit pop, jazz, soul en rock. Haar invloeden variëren van Marianne Faithfull, Dusty Springfield, Peggy Lee, Julie London, Vince Jones en Leonard Cohen tot Amy Winehouse, Maxwell, Jarvis Cocker (lange tijd zanger van Pulp), Boozoo Bajou, de Nieuw-Zeelandse band Fat Freddy’s Drop en Claude Challe (van de Buddha Bar-restaurants/bars en compilatie-CD’s). "Maar", benadrukt ze, "dat zijn allemaal toevallige invloeden, omdat ik in mijn muziek niets anders doe dan uitdrukking geven aan mijn innerlijke demonen."
Een artieste die zij niet alleen om haar muziek, maar ook om haar liveoptredens roemt, is Grace Jones. "Grace Jones is een echt podiumbeest. Ze is een ietwat gevaarlijke, seksueel gedreven persoonlijkheid met een element van mysterie in zich. Zij brengt variété, maar niet op een traditionele manier. Dat probeer ik ook te bereiken met mijn shows: door me voor te doen als een sterke persoonlijkheid met theatrale flair en kostuums te gebruiken die mijn persoonlijkheid luister bijzetten."
Optredens en CD’s met SirWat Badler als een keerpunt in haar muzikale loopbaan beschouwt was de ontmoeting met Jesse Jackson Shepherd, de songschrijver en keyboardspeler van de Australische band Sir. Dat resulteerde in optredens met Sir en de productie van twee CD’s met de band, The Devil Has My Double uit 2008 en Tears Again, die op 18 maart jl. uitkwam. Beide albums weerspiegelen Badlers leven en werk gedurende de jaren ’70 en ’80.
Haar eerste plaat omschrijft ze als "een compulsieve mix van roem, seks en eenzaamheid, gevangen in een verpletterende soundtrack van koude soul en hartstochtelijke synthesizermuziek."
Op haar nieuwste langspeler, geproduceerd en gearrangeerd door de vermaarde jazzcomponist en -pianist Paul Grabowsky, snijdt ze vrij heftige thema’s aan. "Tears Again gaat over een surreële wereld van swingers en van key parties en druggie nights in chique hotels in Miami. Ik bezing het leven van een soapkoningin van B-filmniveau wier hart gebroken werd en die daar nooit meer overheen gekomen is."
"Wat mij blijft verbazen", zegt Badler, "is hoe mijn carrière verloopt. Zo ga ik in juni naar Parijs om te praten over een Europese tournee – dat vind ik verbazingwekkend. Dat ik in de nieuwe V zit na 27 jaar vind ik verbazingwekkend. De liefde en steun van mijn fans vind ik verbazingwekkend. En zo kan ik nog wel even doorgaan."
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Website van Jane Badler: www.janebadler.com
Ton van Rooij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten