Wanneer je mij zou vragen nou eens een echt tof Afrikaans nummer op te zetten dan kom ik 100% zeker op de proppen met het nummer ‘Ama Ayiya’ van de Gabonese zanger Pierre Akendengué. (http://www.youtube.com/watch?v=_4EcHf6q7LU&feature=related) Typisch zo’n artiest die in kleine kring wereldberoemd is maar daar buiten een E.T als het zelfs maar om een lichte naamsbekendheid gaat. Hij werd op 25 april 1952 geboren in Aouta, Gabon, en verscheepte zichzelf op 22 jarige leeftijd naar Frankrijk, om precies te zijn Orléans, om daar psychologie te gaan studeren. Een clevere kerel. Hij had ook serieuze oogproblemen waarvoor hij hoopte in Frankrijk tegen een remedie aan te lopen. Dat viel tegen want hij werd blind. Al toen hij jong was waren liedjes van hem te horen op de Gabonese radiostations. Dat zangtalent talent viel ook tijdens zijn verblijf in Frankrijk op en in 1967, 24 jaar oud, werd hij aangenomen op het kleine conservatorium van Mireille Hartuch. Alleen de exceptioneel getalenteerden werden hierop toegelaten.
Mireille was een beroemde Franse zangeres die ooit nog in Hollywood-films had gespeeld met legendarische acteurs als Douglas Fairbank Jr. en Buster Keaton. Toen Pierre op het beroemde Franse songfestival ‘la fine fleur de chanson’ derde werd ontfermde producer Pierre Barouh zich over hem. Hem kennen we vooral van de Claude Lelouch's film A Man and a Woman zowel als acteur, tekstschrijver als als zanger. Op de LP wordt zowel in het Frans als in het Nkomi gezongen. Er is gitaar, bas en de fantastische percussie van Nana Vasconcelos, een bekende Braziliaanse percussionist die de LP een geweldige groove en drive meegeeft. De LP was getiteld ‘Nandipo’ en kwam uit op het progressieve Franse label ´Sarawah´. Het is nu een bescheiden collectable.
Naast de muziek zijn er op de LP meer meditatieve momenten waarin Pierre terugblikt op zijn jeugd in Gabon met veel kritische beschouwingen op de koloniale en neokoloniale tijden. Ondanks dat de LP niet goed verkocht is hij nu legendarisch en behoort tot de echte grote Afrikaanse LP´s. Bijvoorbeeld het nummer ´Poe´ is akelig goed met weer een geweldige Braziliaanse groove, goede gearrangeerde muziek en een bezwerende opbouw. Eigenlijk is waarschijnlijk het woord ´geniaal´ beter op zijn plaats.
Inmiddels was het Pierre Akendengué verboden nog naar Gabon te reizen door zijn te militante houding. Daardoor werd zijn muziek in het kleine Afrikaanse land een hele tijd niet meer op de radio gespeeld en raakte hij uit zicht. Dit duurde ongeveer tot eind jaren zeventig. In 1976 kwam de LP ´Afrika Obota´ uit. Ondanks het feit dat hij wat minder progressief en uniek is dan zijn voorganger maakte de breekbare gevoeligheid van de arrangementen hem wel een stuk succesvoller. Hij won er de MIDEM award voor de beste Francophone songs voor. Zijn derde LP werd zelfs in 1979 gekozen tot de beste Afrikaanse plaat van dat jaar. Zijn meest intrigerende werkstuk zou echter in 1995 uitkomen. Op ‘Lamabarena’ mengt hij de barokke muziek van Johan Sebastian Bach met Afrikaanse traditionele muziek. Hoe verzin je het. In 1997 kreeg hij de "Prix d'excellence" op de Afrikaanse muziek awards in Libreville vanwege zijn enorme verdiensten voor de Gabonese muziek en cultuur. Hij is nog steeds heel actief in de muziek en probeert de traditionele muziek van de Pygmy en Bantoes vast te leggen die leven in de Gabonese oerwouden. Door zijn maatschappelijke bevlogenheid is hij vanaf de tweede helft van de jaren negentig ook betrokken geraakt bij de Gabonese politiek en dan vooral het onderdeel cultuur. Allemaal heel leuk maar ik draai nog eens, lekker in het middagzonnetje met een lekker glaasje ijskoude droge wijn zijn debuut elpee en wordt loom weggezogen in een warme veelkleurige wereld terwijl mijn ingemetselde heupen worden verleid tot het maken van subtiel swingende bewegingen en er langzaam een smile over mijn gezicht glijdt. Bedankt Pierre…Marthy Coumans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten